Hayat bu incitir

Yine nefes alırken tıkandım, sana yazıyorum. Sürekli bir sen var kelimelerim de hatta sana kelimesi çok geçiyor her cümlemde o lafı bile hep kelimelerimin arasına firar ediyor. Sayende zamirleri kişileştirdim, canlandırdım ve ne yapacağımı bilmiyorum. Bu bendeki büyük bir dert değil ama zor oluyor amına koyim. Yeniden mi doğacağım ya da melek mi gelecek ya da vahiy mi inecek ki töbe estağfurullah neler dedirtiyor şu meret yalnızlık. .

Biliyorum herkesin bir  derdi var. Hayatın nasıl geçiyor diye soran olsa bir renk yok hayatımda gece geç saatlere kadar bilgisayar başında zaman geçiriyorum, bazen uykum geliyor uyuyorum filan her günün böyle geçmesi gerçekten kötü, 21 yaşındaysanız. Herkes güzel hayat mı yaşıyor? Diye düşünmüyor değilim gördüklerimden söyleyebiliyorum ben mutsuzken yani ben gülemiyorken herkes gülebiliyor hatta kahkahalarını esirgemiyorlar insanlardan ve çevrelerinden. Çevreme sahte gülmekten bıktım artık, mutluluk yakınlardaysa nerede amına koyim ya? Biriniz de cevap verin hadi. 
Nerdesiniz?
Yoksunuz, hatta olmadınız hiç. Olmak isteyenler nerede ya da niye kimse yanımda değil. Herkes birbirini sevdiğini söylüyor ama herkes acı tek başına yani yalnız çekiyor. Hanginiz bir gün arkadaşınızı çağırıp beraber ağladığınız? 
Hiç yok mu öyle yapanınız? Bende öyleyim işte amına koyim. Yalnızsanız eğer, geçmişin izleri vardır diye düşünüyorum ama baktığımda herkes geçmişi iki dakikada unutacak kadar hasta olabiliyor bazan. HEPİMİZ YALNIZ ÖLECEĞİZ.

Her ayrılıktan sonra zaman kavramı ön planlara çıksa da, bazı ayrılıklar unutulmuyor hatta 'keşke tanımasaydım seni' kelimesini kullandırıyor insanlara. Hayat ve insanlar gerçekten çok garip. Yarın ne olacağını bilmeden yaşıyoruz işte. . Neyse bir daha ki nefesimin tıkandığında yani nefes alamadığım da astım ilacımı kullanacağım olmuyor böyle.