Çocukluk

Öyle uyuşmuş ki hislerim kendimin farkında değilim, hissiz kalmak gölgesiz kalmaya benziyor. Dünyada teksin düşünsene gölgen bile terk etmiş seni. Farkındasın bazı şeylerin ama susmak geliyor içinden hep ve sen susmayı tercih edip kendi kabuğuna çekilip.

Bir gün doğarken güneş.
Sen koltuğunda bir masa başında daktilonun sesini tıngırdatırken, güneş ışıkları, dünyanın ne kadar sıcak bir yer olduğunu bildirsin, sana. bir de bu sabahların bir anlamı olmalı çalıyor radyoda. 

Akşam üstü oluyorken gökyüzüne bak. 
Bir şans ver kendine!
İşte o zaman hayatın anlamı olduğu kulaklarında çınlasın.
Bence herkes birbirini sevmeli.
Bence ben yağmurlar altında ıslanmalıyım bir kere de olsa.
Annem üşütürsün oğlum gir içeri demesin bir kez.
Daha çok hasta olacağım deyip reddeyim ıslanmamayı cesaretli bir şekilde.
Çocuksun o yaşta işin olmasın dert ile tasa ile.
Tek düşüncen cebinde 5-10 lira olması olsun.
Aklında ki düşüncelerin içinden geçen şeyler çizgi filmi saatleri olsun mesela.
Düşünme dön şu çocukluğuna!



Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk
Hiçbir yere gitmiyor.
(Edip Cansever)