Bahar

Bir bahar gibiydi gülüşün,
bir meşe ağacının yapraklarını yere döken,
kışa çoktan teslim olmuş,
dallarına kuş konmayan,
yalnızlığından toprağa sarılan.

bir bahar gibiydi gülüşün.
sonbahar gibiydin, giderken.
ayazdın, soğuktun.
ölü gibiydi ellerim.
senin yanında simsiyah katran karası cildim,
bembeyaz kesilmişti o gün.
soğuktu hava.
merdivenleri koşa koşa indiğimde
tek bir dostum vardı.
kelimelerim.
bir anne atasözüm.
kendime bir nasihatnamem'di belki.
"hayırlısı olsun" demek.

bir kelime nereye koyarsan koy.
bu kadar yakışırdı.
bir ayrılığa
bir sevince.
bir hüzne
bir çığlığa.
bir ölüme.

bir bahar gibiydi gülüşün.
açık kalp ameliyatı yapan.
damarlarımda narkozu hissettirmeyen.
hastahane kokusunu bana sevdiren.
yanımda yatan hastaya ölmeyeceksin demek gibiydi.
azrailin yoluna taş koyup,
bana sigarayı içirmeyen sen.
üstüme biraz daha toprak atan da sendin.

bir bahar gibiydi gülüşün.
güldün, çiçekler açtı bahçemde,
yerdeki ota, doğan güneşe renk geldi.
şimdi bahçe de yalnızım.
kuraklığımı izliyorum sarı otların arasında.
arada yeşillerde var tabi..
bir bostanın korunması için,
bahçenin ortasına dikilen bir korkuluğum.
boş bahçeyi bekleyen bir bekçiyim.

bahçeme gel.
gülüşünü bırak.
git.