Geçmiş mi?

Neden geçmişini nefretle özler insan? Geçmişte mutlu olduğu halde. Çünkü şu an geçmişinden dolayı mutsuz veya yalnızdır sanırım. Geçmişimi çok pis özlüyorum ben hele çocukluk anılarım yavaş yavaş silinirken beynimden bunları birine anlatmak istediğim de yanımda birini bulamadığımda daha çok özlüyorum ve ölüyorum. Ben en mutsuz anlarımda çocukken ağlamayı seçerdim şimdi büyüdüm yazmayı seçiyorum uzun zaman oldu ve ben uzun zamandır kötüyüm, kötüden kastım hep kötü değilim ara sıra iyi veya mutlu olabiliyorum. İnsan uzun zaman mutsuz olunca kendine küçük planlar yapıp küçük şeylerle mutlu olabiliyor ve bunu başarabilen insan kendi kendine mutlu da olabiliyor. Bu iş sürekli olmuyor fakat ne yaparsanız yapın.

Gökyüzüne kadar uzayan günahlarım var, yeryüzünü kaplamayan sevaplarım. Bir bavul dolusu şiir ve sana yazılıp yazılıp karalanan mektuplar.. Hala mektup olayı var mı yaa? diyordun ya hani. Hala var evet. Sana gitmeyen, asla okuyamayacağın mektuplar. Senin adresini bilmeyen. Geçmişimden bahsediyordum, kendime sorduğum soru hep böyle mi olacak? Saf kalıp kendimi günaha sokmamak için uğraşıyorum giden herkesin arkasından hayırlısı olsun dediğim için mi böyle? Var mı bunun bi kanunu bi kuralı? Hayat gerçekten çok garip falan değil.
Nereden vuracağını iyi biliyor. Anlatamadıklarını birine söyleyemediklerini yazdırabiliyor aynı zamanda. Acımasız olan zaman olsa keşke. Neden her şeyde ayırım var? İyi-kötü, güzel-çirkin, zengin-fakir, siyah-beyaz, sarı-kırmızı neden kendimizi bir şeylerden soyutluyoruz? Neden kendimizi kısıtlamayı tercih ediyoruz ya da bir başkasını neden kısıtlıyoruz?

salıversem kendimi sana doğru,
kucağında saçlarının kokusunu çeksem,
midemin en dibine,
bahar etse burun direklerim.
omuzlarım bir kuş kafesi olsa,
gelse bir kuş tam sol omzuma konsa.
sağ olmaz.
sağ senin yerin.
senin olan her yer acıyor.
acıyan her yer zamanla geçiyor tabi ki.
unutursam bir gün seni.
affedemem kendimi.
ben seni unutmak için sevmedim ki..